توت سیاه خشک در واقع همان توت های کوچک یک درختچه برگریز هستند که به طور گسترده توزیع می شوند.
تقریبا در همه جای دنیا این درختچه از نام لاتین Aronia melanocarpa از شمال و شرق آمریکا سرچشمه می گیرد.
اما باید بدانید که این گیاه دو گونه دارد. به همین دلیل است که ما به معنای واقعی کلمه تمایز قائل می شویم توت خشک سیاه و توت خشک قرمز. دومی توت از خاکستر کوه است. برای همه ما شناخته شده است زیرا در حاشیه جنگل های ما قرار دارد.
توت های هر دو نوع طعم متفاوتی دارند (خاکستر کوهی کمی شیرین تر است).
اما هر دو میوه حاوی مقادیر فوق العاده زیادی آنتی اکسیدان و بسیاری از مواد مفید دیگر هستند. زیست شناسان می گویند ده ها گونه از این ابرمیوه وجود دارد، اما رایج ترین آن ها chokeberry سیاه است.
توت سیاه خشک درختچه ای چند ساله است که ارتفاع آن به 4 متر می رسد. در بهار، درخت، از جمله، با شکوفه های سفید فراوان متمایز می شود.
در پاییز، برگ های بیضی شکل و دندانه دار قرمز می شوند و توت های قرمز براق به قطر حدود یک سانتی متر بر روی خوشه های دمگل قرمز آویزان می شوند.
این درختچه زیبا توسط بسیاری به عنوان یک گیاه زینتی استفاده می شود. و در طبیعت، توت سیاه یک گیاه بی تکلف است. او در دامنه های سنگی، صخره ها، باتلاق ها و دشت های خشک، در جنگل های انبوه و در کنار جاده ها احساس خوبی دارد.
خواص توت سیاه خشک به ترکیب شیمیایی میوه های آن بستگی دارد. آنها حاوی 80 گرم آب، حدود 11 گرم کربوهیدرات، 1.5 گرم پروتئین و اسیدهای آلی، کمتر از نیم گرم چربی و حدود 5 گرم فیبر غذایی هستند. این توزیع دارای ارزش کالری 55 کیلو کالری در 100 گرم است.
این میوه ها از تبخال، بیماری کرون، کلسترول، برخی بیماری های کبد، معده، چشم، خون جلوگیری می کند و همچنین باعث بهبود حال عمومی می شود.
